BİLİNEN EN ESKİ YILBAŞI KUTLAMALARI
AKİTU
Yeni bir yılın gelişi şerefine en erken kaydedilen şenlikler, yaklaşık 4.000 yıl önce eski Babil'e aittir. Babiller için, ilkbahar aylarında, gece ve gündüzün eşitlendiği zaman dilimi, yeni bir yılın başlangıcını müjdelerdi. Bu olayı, 11 günün her birinde farklı ritüelleri olan Akitu adında büyük bir dini festival (baharda kesilen Sümerce arpa sözcüğünden türetilmiş) ile kutlarlardı. Atiku, yeni yıla ek olarak, Babil gökyüzü tanrısı Marduk'un kötü deniz tanrıçası Tiamat üzerindeki efsanevi zaferini kutlardı ve önemli bir siyasi amaca hizmet ederdi: Bu sırada yeni bir kralın taç giydiğini veya mevcut yöneticinin ilahi yetkisinin sembolik olarak yenilenmesini işaret ederdi.
Antik dönem boyunca, medeniyetler giderek sofistike takvimler geliştirdiler, bu da genellikle yılın ilk gününü tarımsal ya da astronomik bir etkinliğe bağladı. Örneğin, Mısır'da yıl, yıldızı Sirius'un yükselişiyle çakışan Nil'in yıllık sel baskısıyla başladı. Bu arada, Çin yeni yılının ilk günü, kış gündönümünden sonraki ikinci ayda kutlardı.
Ocak (January) isim veren tanrı Janus’a adanmış Roma Sikkeleri : Hem geçmiş hem geleceğe doğru bakarak sembolize edilmiştir.
Şair Ovid'e göre ve çoğu Romalılar için de, Yılbaşı gecesinin en azından bir kısmında çalışmak önemliydi. Çünkü yılbaşı gecesi boş durmak, yılın geri kalanı için kötü talih getireceğine inanılırdı.
Erken Roma takviminde her yeni yılın ilkbahar aylarında başlamasıyla birlikte takvim 10 ay ve 304 günden oluşmaktaydı; Geleneğe göre, Roma'nın kurucusu Romulus tarafından M.Ö. sekizinci yüzyılda kullanılmaya başlanmıştır. Daha sonraki kral, Numa Pompilius, Januarius ve Februarius aylarını ekledi. Yüzyıllar boyunca takvim güneş ile tam senkronize olmadı ve M.Ö. 46'da imparator Julius Caesar, zamanının en tanınmış gökbilimcileri ve matematikçileri ile istişare ederek sorunu çözmeye karar verdi. Dünyadaki pek çok ülkenin bugün kullandığı daha modern Gregoryen takvimi yakından andıran Julian takvimini tanıttı.
Reformunun bir parçası olan Sezar, Ocak'ın ilk günü olarak ayın adaşı olan Janus'u onurlandırdı. Romalılar Janus'a fedakarlıklar sunarak, birbirlerine hediye alışverişi yaparak, defne ağacı yaprağı ile evlerini süsleyerek yeni yılı kutladılar. Ortaçağ Avrupa'sında, Hristiyan liderler geçici olarak Ocak 1'i 25 Aralık (İsa'nın doğum yıldönümü) ve 25 Mart (İman Anıtı) gibi daha dini önem taşıyan günlerle yılın ilk günü olarak değiştirdiler; Papa Gregory XIII, 1 Ocak'ı 1582'de Yeni Yıl Günü olarak yeniden ilan etti.
